Σύμφωνα με την ακόλουθη ανασκόπηση του Τύπου τουλάχιστον 19.144 μετανάστες έχουν πεθάνει από το 1988 μέχρι τα τέλη του 2013 στα Ευρωπαϊκά Σύνορα. Από αυτούς οι 8.822 είναι αγνοούμενοι που έπεσαν στη θάλασσα. Στην Μεσόγειο, και στον Ατλαντικό Ωκεανό προς την Ισπανία, πέθαναν 14.309 μετανάστες. Επίσης, στη θάλασσα του Αιγαίου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας 1.504 άνθρωποι πέθαναν εκ των οποίων οι 842 αγνοούνται. Στα στενά της Σικελίας 6.837 άνθρωποι πέθαναν κατά μήκος της θαλάσσιας πορείας από τη Λιβύη και την Τυνησία προς την Μάλτα και την Ιταλία, ενώ 5.086 από αυτούς αγνοούνται στη θάλασσα. Κατά το ταξίδι από την Αλγερία στη Σαρδηνία πνίγηκαν 229 ακόμη άνθρωποι. Κατά μήκος της διαδρομής από την Μαυριτανία, το Μαρόκο και την Αλγερία προς την Ισπανία, μέσω του στενού του Γιβραλτάρ ή από τις Κανάριες νήσους, τουλάχιστον 4.899 άνθρωποι πέθαναν, ανάμεσα τους 2.462 αγνοούμενοι. Τέλος, στην Αδριατική, ανάμεσα στην Αλβανία, το Μαυροβούνιο και την Ιταλία, 705 χάθηκαν, οι 314 είναι αγνοούμενοι. Όμως, δεν διασχίζουν την θάλασσα μόνο με αυτοσχέδιες βάρκες. Ταξιδεύοντας κρυμμένοι σε φορτηγά-πλοία, 160 άνθρωποι πέθαναν από ασφυξία ή πνιγμό.
Η έρημος Σαχάρα είναι ένα επικίνδυνο πλην όμως υποχρεωτικό πέρασμα, προκειμένου να φθάσουν στη θάλασσα. Την διασχίζουν με φορτηγά περνώντας από την μία πλευρά το Σουδάν, το Τσαντ, το Νίγηρα και το Μαλί και από την άλλη την Λιβύη και την Αλγερία. Εδώ, τουλάχιστον, 1.703 άνθρωποι έχουν πεθάνει από το 1996. Όμως σύμφωνα με τους επιζώντες, σχεδόν σε κάθε ταξίδι υπάρχουν θύματα. Έτσι ο αριθμός των θυμάτων θα μπορούσε να είναι ολοένα και πιο υψηλός. Τα στοιχεία συμπεριλαμβάνουν επίσης τα θύματα των μαζικών απελάσεων που γίνονται από τις κυβερνήσεις της Τρίπολης, του Αλγερίου και του Ραμπάτ, που συνηθίζουν να εγκαταλείπουν ομάδες εκατοντάδων μεταναστών στην έρημο κοντά στα σύνορα.
Στην Λιβύη έχουν καταγραφεί, επίσης, σοβαρές κακοποιήσεις μεταναστών. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε επίσημο στοιχείο, αλλά το 2006 η Human Right Watch και η Afvic κατηγόρησαν την Τρίπολη για αυθαίρετες συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια στα Κέντρα Κράτησης μεταναστών, τρία από τα οποία χρηματοδοτούνται από την Ιταλία. Τον Σεπτέμβριο του 2000 στην Ζαουίγια, στα βορειοδυτικά της χώρας, τουλάχιστον 560 αλλοδαποί σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια ρατσιστικών επιθέσεων.
Στοιβαγμένοι ως λαθρεπιβάτες σε φορτηγά 372 άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί στην Αλβανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Τουρκία, την Μεγάλη Βρετανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Ισπανία και την Ουγγαρία. Στα ελληνοτουρκικά σύνορα υπάρχουν ακόμα ναρκοπέδια κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Εδώ, τουλάχιστον 92 άνθρωποι ανατινάχθηκαν στην προσπάθεια τους να περάσουν στην Ελλάδα.
Επίσης, 412 πνίγηκαν προσπαθώντας να διασχίσουν τα ποτάμια στα βοσνιοκροατικά, τα ελληνοτουρκικά, τα αυστροσλοβακικά και ιταλοσλοβενικά σύνορα. 114 άνθρωποι βρέθηκαν παγωμένοι στην πορεία τους μέσα στα χιονισμένα βουνά στα σύνορα Τουρκίας, Ελλάδας και Σλοβακίας. 28 άνθρωποι πέθαναν κάτω από τα τραίνα στη Σήραγγα της Μάγχης στην προσπάθεια τους να φθάσουν στην Αγγλία. 38 άνθρωποι σκοτώθηκαν αφού πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ από την Ισπανική και Μαροκινή αστυνομία στους Ισπανικούς θύλακες της Ceuta και της Melilla στο Μαρόκο. 11 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί σε πυρκαγιά που ξέσπασε σε Κέντρο Απέλασης στην Ολλανδία. 294 άνθρωποι πυροβολήθηκαν από Αστυνομία και τέλος, 41 μετανάστες βρέθηκαν νεκροί στο χώρο αποσκευών αεροπλάνων.
Η έρημος Σαχάρα είναι ένα επικίνδυνο πλην όμως υποχρεωτικό πέρασμα, προκειμένου να φθάσουν στη θάλασσα. Την διασχίζουν με φορτηγά περνώντας από την μία πλευρά το Σουδάν, το Τσαντ, το Νίγηρα και το Μαλί και από την άλλη την Λιβύη και την Αλγερία. Εδώ, τουλάχιστον, 1.703 άνθρωποι έχουν πεθάνει από το 1996. Όμως σύμφωνα με τους επιζώντες, σχεδόν σε κάθε ταξίδι υπάρχουν θύματα. Έτσι ο αριθμός των θυμάτων θα μπορούσε να είναι ολοένα και πιο υψηλός. Τα στοιχεία συμπεριλαμβάνουν επίσης τα θύματα των μαζικών απελάσεων που γίνονται από τις κυβερνήσεις της Τρίπολης, του Αλγερίου και του Ραμπάτ, που συνηθίζουν να εγκαταλείπουν ομάδες εκατοντάδων μεταναστών στην έρημο κοντά στα σύνορα.
Στην Λιβύη έχουν καταγραφεί, επίσης, σοβαρές κακοποιήσεις μεταναστών. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε επίσημο στοιχείο, αλλά το 2006 η Human Right Watch και η Afvic κατηγόρησαν την Τρίπολη για αυθαίρετες συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια στα Κέντρα Κράτησης μεταναστών, τρία από τα οποία χρηματοδοτούνται από την Ιταλία. Τον Σεπτέμβριο του 2000 στην Ζαουίγια, στα βορειοδυτικά της χώρας, τουλάχιστον 560 αλλοδαποί σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια ρατσιστικών επιθέσεων.
Στοιβαγμένοι ως λαθρεπιβάτες σε φορτηγά 372 άνθρωποι βρέθηκαν νεκροί στην Αλβανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Τουρκία, την Μεγάλη Βρετανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Ισπανία και την Ουγγαρία. Στα ελληνοτουρκικά σύνορα υπάρχουν ακόμα ναρκοπέδια κατά μήκος του ποταμού Έβρου. Εδώ, τουλάχιστον 92 άνθρωποι ανατινάχθηκαν στην προσπάθεια τους να περάσουν στην Ελλάδα.
Επίσης, 412 πνίγηκαν προσπαθώντας να διασχίσουν τα ποτάμια στα βοσνιοκροατικά, τα ελληνοτουρκικά, τα αυστροσλοβακικά και ιταλοσλοβενικά σύνορα. 114 άνθρωποι βρέθηκαν παγωμένοι στην πορεία τους μέσα στα χιονισμένα βουνά στα σύνορα Τουρκίας, Ελλάδας και Σλοβακίας. 28 άνθρωποι πέθαναν κάτω από τα τραίνα στη Σήραγγα της Μάγχης στην προσπάθεια τους να φθάσουν στην Αγγλία. 38 άνθρωποι σκοτώθηκαν αφού πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ από την Ισπανική και Μαροκινή αστυνομία στους Ισπανικούς θύλακες της Ceuta και της Melilla στο Μαρόκο. 11 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί σε πυρκαγιά που ξέσπασε σε Κέντρο Απέλασης στην Ολλανδία. 294 άνθρωποι πυροβολήθηκαν από Αστυνομία και τέλος, 41 μετανάστες βρέθηκαν νεκροί στο χώρο αποσκευών αεροπλάνων.