Τουλάχιστον 31 θύματα υπολογίζονται από το παρατηρητήριο της Fortress Europe στα νότια σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Φλεβάρη που μας πέρασε. Τραγικός είναι ο απολογισμός στα Κανάρια νησιά, όπου αποβιβάζονται όλο και περισσότερα ασυνόδευτα παιδιά, όλο και μικρότερης ηλικίας, ως αποτέλεσμα της πολιτικής επανεισδοχής ανηλίκων. Στις 16 του Φλεβάρη ανατράπηκε στη θάλασσα μια βάρκα με μετανάστες 20 μέτρα από την ακτή του Teguise, στο νησί Λαντσαρότε των Καναρίων. Τις επόμενες μέρες, οι έρευνες έφεραν στην επιφάνεια 25 πτώματα. Ένας άντρας αγνοείται. Μεταξύ των θυμάτων ήταν και τέσσερα βρέφη, καθώς και 4 παιδιά μεταξύ 8 και 11 ετών και 2 γυναίκες. Η μία γυναίκα ήταν έγκυος στον όδγοο μήνα. Δύο εβδομάδες πριν είχαν βρεθεί τρεις νεκροί από τις κακουχίες σε μια βάρκα στ’ ανοιχτά των Μεγάλων Καναρίων. Το ίδιο σκηνικό και στις 21 Φεβρουαρίου: Αυτήν τη φορά στην Ανδαλουσία, στ’ ανοιχτά του Μοτρίλ, μεταξύ των επιβατών μιας βάρκας ανακαλύφθηκε ένας άψυχος άνδρας …
Τραγικά τα νέα κι από την Αλγερία. Σύμφωνα με τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης, από το 2005 τουλάχιστον 261 αλγερινοί έχουν χάσει τη ζωή τους προσπαθώντας να περάσουν τη Μεσόγειο. Συγκεκριμένα, 29 είναι οι νεκροί του 2005, 73 του 2006, 61 το 2007 και 98 το 2008. Τα νούμερα ανεβαίνουν. Για να μη συνυπολογίσουμε τον αριθμό όσων χάθηκαν στη θάλασσα, εκείνων που η μοίρα τους είναι να παραμείνουν αγνοούμενοι.
Ο αλγερινός συγγραφέας Μοχάμεντ Μουλεσεχούλ, γνωστός κυρίως με το γυναικείο του ψευδώνυμο Γιασμίνα Κάντρα, με το οποίο υπέγραψε τα βιβλία που έγραψε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, είχε γράψει ότι “κάθε εξόριστος είναι μια εθνική δολοφονία”. Πιο σκληρά τα λέει στην εφημερίδα Καθημερινή του Οράν μια επιστολή που απευθύνεται στον πρωθυπουργό, στις 19 Ιανουαρίου 2009: “Η Αλγερία είναι ένας παράδεισος του οποίου τα όνειρα στρέφονται κάπου αλλού, που ωθεί χιλιάδες νέους να καβαλήσουν τις βάρκες για να το αναζητήσουν, αντιμετωπίζοντας μοιραία ναυάγια και ανεπίστρεπτη απομόνωση. Κανένα έθνος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς μύθους και καμιά νεολαία χωρίς ινδάλματα…Τι τους κάναμε όμως τους μύθους μας και ποια είναι τα ινδάλματά μας στη νευρωτική αυτή αναζήτηση ύποπτων ελπίδων, πώς κατάντησαν οι δήμαρχοι, οι κυβερνήτες, οι γερουσιαστές που κατασκευάζουν τις συνεχείς μας απογοητεύσεις; Το θαύμα υπάρχει, αρκεί να το πιστεύετε.” Μα η Ευρώπη-φρούριο σπέρνει θύματα και μεσα στα σύνορά της.
Στο Καλαί της Γαλλίας, διαμετακομιστικό κόμβο του παράνομου περάσματος με φορτηγά προς την Αγγλία, το τελευταίο θύμα ήταν ένα βρέφος ολίγων ημερών, παιδί ενός ζευγαριού Κούρδων που ζει σε μια παραγκούπολη κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου Α16 στη Δουνκέρκη. Γεννήθηκε πρόωρα στο δρόμο της εξορίας. Το ταξίδι του κράτησε μόνο λίγες ώρες.
Translated by Lia Yoka