Ο Τύπος των χωρών νοτίως της Μεσογείου παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα για τους θανάτους στα σύνορα. Δεν είναι λοιπόν σίγουρο ότι έχει μειωθεί ο αριθμός των νεκρών ή αν πολύ απλά τα ναυάγια συμβαίνουν σε άλλες ζώνες, μακριά από τα μάτια μας και τις τηλεοπτικές κάμερες, στις ακτές της Λιβύης ή στην ανοικτή θάλασσα.
Συγκεκριμένα, το πρώτο εξάμηνο του 2009, η Fortress Europe, συλλέγοντας στοιχεία από τον διεθνή Τύπο, κατέγραψε 339 θύματα στους θαλάσσιους δρόμους προς Μάλτα και Λαμπεντούσα ( έναντι των 650 της ίδιας περιόδου το 2008), 87 στα ανοιχτά της Ισπανίας (έναντι των 136 του 2008) και 8 στο Αιγαίο (έναντι των 199 του 2008), μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Στη διαδρομή μεταξύ Αλγερίας και Σαρδηνίας καταγράφηκε ένας νεκρός. Ένα πτώμα βρέθηκε κοντά στο νησί Καβόλι, το οποίο μπορεί να προέρχεται από κοντινό ναυάγιο του οποίου οι λεπτομέρεις μας είναι άγνωστες. Άλλοι τρεις, μάλλον Αφγανοί πρόσφυγες, έχασαν τη ζωή του κάτω από τις νταλίκες που έφυγαν από την Ελλάδα με προορισμό τα ιταλικά λιμάνια της Αδριατικής. Στην Αίγυπτο, τρις πρόσφυγες δολοφονήθηκαν από πυρά αιγύπτιων αστυνομικών στα σύνορα με το Ισραήλ. Δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Θέουτα, τον ισπανικό θύλακα στο Μαρόκο, στην προσπάθειά τους να περάσουν το εξάμετρο συρματόπλεγμα στα σύνορα. Δύο θύματα καταγράφηκαν επίσης στο Καλαί της Γαλλίας, όπου το λιμάνι, μαζί με το τούνελ της Μάγχης, αποτελούν υποχρεωτικό πέρασμα για να φτάσει κανείς στην Αγγλία. Επίσης, κατά το πρώτο ήμισυ της χρονιάς που διανύουμε θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 14 οι νεκροί μετανάστες στη Σαχάρα, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο των χωρών της περιοχής.
Ο Ιούνιος έχει τους δικούς του νεκρούς: 29 στα στενά του Γιβραλτάρ, στα ανοιχτά των ισπανικών ακτών, 3 στην Αίγυπτο, από πυρά αιγυπτίων συνοριοφυλάκων στα σύνορα με το Ισραήλ. Στην Ιταλία, ο Αμίρ Ροχόλ, ένας 19χρονος αφγανός που ζήτησε πολιτικό άσυλο, έχασε τη ζωή του στον ανισόπεδο κόμβο των αυτοκινητοδρόμων 76 και A14, πέφτοντας από νταλίκα που είχε φύγει από το λιμάνι της Ανκόνα.
Πολλοί ίσως χρησιμοποιήσουν τα στοιχεία αυτά για να δικαιολογήσουν τις επαναπροωθήσεις στη Λιβύη. Αυτό έκανε ο Joseph St John, διευθυντής στο υπουργείο εσωτερικών της Μάλτας, σε ένα σεμινάριο που παρακολούθησα στις 17 Ιουνίου στη Μάλτα. “Επαναπροωθούμε για να σώζουμε ζωές.” Ένας αιγύπτιος πρόσφυγας από το κοινό σήκωσε το χέρι του και πήρε το λόγο: “Με συγχωρείτε, κύριε υπουργέ, πείτε μου, είτε πεθαίνεις στη θάλασσα, είτε πεθαίνεις στη Λιβύη, το ίδιο δεν είναι; Ποια είναι η διαφορά;” Σ’ αυτό νομίζω πως δεν έχω τίποτα να προσθέσω.
Translated by Lia Yoka